Hoşgeldin kalbimize sevgili pişmanlık . .. .

[GüListaN]

Sırf her şey güzel olsun ve insanlar mutlu olsun diye o an gidemeyeceğin yere gitmek yapamayacağın şeyi yapmak ayıramayacağın vakti ayırmak tahammül edemeyeceğin kişilere ve durumlara tahammül etmek zorunda kalmak ne kadar ulaştırdı başını göğe ey içindeki bitmek bilmeyen sevgi yumağının karmaşasında ayağı takılıp düşen içindeki poliyana kimliğinin adsız kahramanı güzel insan?
Hoşgeldin kalbimize sevgili pişmanlık . .. .
Yaşamın neresinden sondaj yapıp da umut çıkarsam diye çırpınan; sırf duygusal yakınlığını yitirmemek adına yanlışlarını yanılgılarını seni içine hapsettiği kalın soğuk duvarları görmezden gelerek her gün biraz daha eksildiğin insanların sayısı boyunu geçerken; pişmanlıklarını bile bile her şey güzel olsun diye çoğaltan kedinden veren ve kendini yitiren sen ne zaman akıllanacaksın?

Noktasal ve santim santim ilerleyen yanlış bir çizgiyi karalarsın. Olsun boş ver bunu da unuturum nasılsa ben önemli değilim bu da geçer yeter ki yüz çevirmeler olmasın kırgınlıklar olmasın ruhum bunlardan dolayı yaralı ve çaresiz çırpınan bir kuş gibi ellerinde ölmesin diyerek içini doldurduğun bu çizginin; içine atılmış kan revan içindeki izlerin sebebi olduğunu bilirsin bilirsin de hala neden pişmanlıklarının sebeplerini çoğaltır onları pohpohlarsın pışpışlar büyütürsün?

Nedeni basittir amma esarettir o; kendinize güçsüzlüğünüze yenilmişliğin soluk resmidir gözlerinizin değdiği her an yağmura yoldaş olan…
Silip geçememek kapıyı çarpıp çıkamamak elini masaya vuramamak yanlışı; kaybederim korkusuyla mimarının yüzüne vuramamaktan ve buna cesaret edememekten kaynaklanır tüm bunlar.

Aman kimseyi incitme felsefesi ile yetişmişsen her düştüğünde seni sevgisi ve uzattığı sıcacık eliyle tutup kaldıran toparlayan birleştiren birilerinin varlığı yaşama karşı sesini hiç yükseltemeyen ve bunun sancılarıyla kıvranan bir birey olmana sebep olur. Ama sadece hep veren canı yansa da sesi çıkmayan isyanlarını bastıran özün çirkinliğini yansıtan söze karşı yutkunup sustukça bir birey olduğun hatırlanır ancak.

Harcına gözyaşı masumiyet çıkarsızlık saflık iyi niyet kattıkça her halini; azına tav olup çoğunda şaşıran birilerine hoşgörü ve güler yüz tepsisiyle sundukça haddini aşan boyundan büyük laflar eden kendini olmadığı ama senin sürekli ifade ederek inandırdığın bir şey sanan insanlar türetiyorsun. Sonra pişmanlıklarını tetikliyor seni vücuduna girerek halsiz düşüren mikroplara bu kadar yol vererek fırsat vererek yaşama karşı inancının da katili oluyorsun
Ey kalabalıklar içinde kaybolmuş bir toplu iğne kadar yalnız insanoğlu…