Peşin peşin belirteyim, bu benim son iki yılıma odaklanmış bir yazıdır.
Yeni yaşantımın oluşumu da denilebilir... Bundan yaklaşık olarak iki yıl evvel bir elektrikçi dükkanında çırak olarak çalışmaktaydım. Patronumla yaşadığım sorunlar-sigorta girişimi yapmak istememişti- ailemle yaşadığım iletişim kopukluğu canıma tak etmişti. İçimde liseyi bitirmemiş olmanın verdiği burukluk vardı ama bunu kendime bile söyleyemiyordum.Çünkü söylemek zoruma gidiyordu. Kendimi "Meslek sahibi olup, rahata ulaşacağım." diye avutuyordum. Tabi bu büyük bir yalandı. Sadece kendimi ciğeri beş para etmez insanlara kullandırıyor, harcatıyordum.
Ama şansılıyım ki ağabeyim üniversite kazanmıştı ve beni tekrar okul hayatına dönmek konusunda ikna etmişti.
"İkna etmişti" diyerek o süreci iki kelimeye indirgemek haksızlık olur ama yazının uzamasını istemediğimden ve okunurluğunu artırmak istediğimden fazla detaya girmeyeceğim. Ancak buradan açık lise mezunu olarak ağabeyimin sınıf arkadaşı olmuş olan ve bana da örnek teşkil etmiş olan İsmail adlı vatandaşa teşekkür edeyim. (Bu yazıyı hiç okumayacak olsa da.)
Sonuç olarak işi bıraktım ve evde ders çalışmaya başladım. Zaten var olan açık lise kaydım ve var olan 67 kredim, benim lise temelim idi. Çok çalışmam gerektiğinin bilinciyle evde harıl harıl ders çalıştım ve bu yıl Dokuz Eylül Üniversitesi, Türkçe Öğretmenliği Bölümünü kazandım.
Bu süreçte ailem ve özellikle ağabeyim bana çok destek oldular. Onlarda bu yazıyı okumayacaklar ama, onlara da bu platformdan teşekkürler.
Diyeceğim şudur ki: İnsan bir şeyi gerçekten isterse, isteğine ulaşmak için çaba gösterirse, gayesine ulaşır, mutluluğa erer. Çalışma isteğimiz hiç solmasın yeter ki.
Sınava hazırlanan arkadaşlarıma bir şeyler yazıp, yazımı sonlandırayım.
Arkadaşlar, sınav maratonu gerçekten meşakkatli bir yol. Ama şunu sakın unutmayın: O yolun sonu var başka yollara açılan. Yani sınava hazırlanırken gözümüze zor gelen dönem bitiyor, gerçekten bitiyor.Tek yapmanız gereken yolun sonuna gelene kadar azimle çalışmaya devam etmek.
Yazdıklarımın bir öğüt değilde, dostane bir tavsiye olarak algılanmasını rica eder, yazıyı okuduğunuz, zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.
