bir tane de benden
Gönderilme zamanı: 27 Mar 2009, 13:50
Belki aranızdan bana çok kızanlar olacak belkide normal karşılayanlar ama bir bakıma bazı mesajlar vermk için bende bir itirafta bulunuyorum bazen kendime çok kızarak bazense ailemi suçlayarak bazense halime acıyarak!!!
14 yaşındaydım ortaokulu hep 1. dönem herkes çalışıp didinirken belge alırken ben hiç umursamazdım 2. dönem herkes herşeyi salrken ben derslerime bağlı olur çalışır kesin belge alırdım,bende öyle garip biriydm
herneyse okul bitti,karnemi almaya bile gidememiştim nedeni ise ortaokuldan biriyle konuşmuş olmam ve hatta konuşmuyorudm bile öyle uzaktan beğeniydi biizmki ama annem defterimin arasında o zmanlar da işte yaptığımız aşk falalrı vardı onları görünce bana bir terlik fırlatmıştı hiç unutmam sağ kolumun bileğinin olduğu yere kan toplanmıştı 
onu yaptı yetmezmiş gibi bir de karnemi aynı okulda okuyan yeğenim almıştı..
O sene 3, nolu kardeşimde okula başlayınca tek çalışanda babam olunca 3 çocuğu okutmak zor diye beni okuldan aldılar bende mecbur evet demek zorunda kaldım:( daha çok istediğim meslek polislik olan ona kayıt yaptırmamıştım yani polis akademisine kayıt traihini karıştırmıştım daha olmaz diye kabul etmiştim en çok
( bu evet kelimesi varya beni hala yiyip yitiyor oysa)
sonra neyse şimdi sıra çalışmaya geldi amcamın kızları o zman bir tekstilde çalışıyorlardı, çok direnmeme rağmen annem zorla beni oraya götürdü, ve inanırmısınız 14 yaşındaki bir kız çocuğu okuldna direk çıkıp böyle bir ortamda para kazanmaya çalışıyor! o kadar çok şeylere şahit oldum ki midem adeta balanıyordu, yeğenlerim bizi asla istemezler o yüzden en ufak birşeyi bile abartarak gidip anneme yetiştiriyorlardı hemde ortada haklı bişey yokken!!
günlerden bi gün öyle bişey oldu ki hala kimse bilmiyor sigaraya başladım..( şuan dua ediyorum iyi ki oradan bana kalan en kötü alışkanlık sigara diye)!!!!!!!!!!!
sonraki sene annem ne olduysa artık okula hala gitmek istiyorsan git dedi.o zamnda ben kabul etmedim, bizim bölümde k.k de çalışan biri vardı( inannın şuan bile onu anarken tüyleirm diken diken oluyor) ona aşık olmuştum cahillik işte o yüzden yok falan deyip onla süregelen bir ilişki yaşadım falan neyse bu evliliğe kadar geldi 1 seneden fazla konuştuk daha çok küs barış gitti herşey en sonunda ne olduysa yakamı çektim ondan(allahıma şükürler olsun)
ondan sonra ordan çıktım falan ama oradan kimseyle görüşmedim artık inanır mısınız yeğenlerimşn birisi şuanda evli olduğu ve bizim alt katta oturduğu için onla görüşüyorum diğeri ile ise alakam yok yani bir sokak var aramızda ama asla gitmem yanına oda gelmez aynı şekilde!
hani derler ya bu hayatta babana bile güvenme diye bu gerçekten çok doğru bir laf onları kötülemek değil amacım ama onlar asla ne benim nede kardeşlerim annem babam olsun hiçbirşeyimiz iyi olmaısnı istemezler yani yengem neyse onlarda o misali!
okuldan çıkışım olsun herşeyim olsun en çok sevinenler onlar oldu annem bile şuanda o işyerine beni gönderdiği için çok pişman ama son pişmanlık ne yazık ki fayda etmiyor işte böyle!
şimdi tek amacım okulumu bitirip polis olmak başka hiçbişey değil yemin ederim!
eğer polis olursam bizim çevrede ilk polis ben olmuş olacağım hemde istemeyenlere yüzünüze karşı gülerek gideceğim hergün işime ..şuan bile boş boş hayal kurma derler bana yada yapmadığın bi bu kalmıştı derler! ama bilmiyorlar ki bu lafların bana üzüntüden daha çok azim verdiğini!!
allah herkese yarıdım etsin ne diyeyim
14 yaşındaydım ortaokulu hep 1. dönem herkes çalışıp didinirken belge alırken ben hiç umursamazdım 2. dönem herkes herşeyi salrken ben derslerime bağlı olur çalışır kesin belge alırdım,bende öyle garip biriydm
herneyse okul bitti,karnemi almaya bile gidememiştim nedeni ise ortaokuldan biriyle konuşmuş olmam ve hatta konuşmuyorudm bile öyle uzaktan beğeniydi biizmki ama annem defterimin arasında o zmanlar da işte yaptığımız aşk falalrı vardı
onları görünce bana bir terlik fırlatmıştı hiç unutmam sağ kolumun bileğinin olduğu yere kan toplanmıştı onu yaptı yetmezmiş gibi bir de karnemi aynı okulda okuyan yeğenim almıştı..O sene 3, nolu kardeşimde okula başlayınca tek çalışanda babam olunca 3 çocuğu okutmak zor diye beni okuldan aldılar bende mecbur evet demek zorunda kaldım:( daha çok istediğim meslek polislik olan ona kayıt yaptırmamıştım yani polis akademisine kayıt traihini karıştırmıştım daha olmaz diye kabul etmiştim en çok
( bu evet kelimesi varya beni hala yiyip yitiyor oysa)sonra neyse şimdi sıra çalışmaya geldi amcamın kızları o zman bir tekstilde çalışıyorlardı, çok direnmeme rağmen annem zorla beni oraya götürdü, ve inanırmısınız 14 yaşındaki bir kız çocuğu okuldna direk çıkıp böyle bir ortamda para kazanmaya çalışıyor! o kadar çok şeylere şahit oldum ki midem adeta balanıyordu, yeğenlerim bizi asla istemezler o yüzden en ufak birşeyi bile abartarak gidip anneme yetiştiriyorlardı hemde ortada haklı bişey yokken!!
günlerden bi gün öyle bişey oldu ki hala kimse bilmiyor sigaraya başladım..( şuan dua ediyorum iyi ki oradan bana kalan en kötü alışkanlık sigara diye)!!!!!!!!!!!
sonraki sene annem ne olduysa artık okula hala gitmek istiyorsan git dedi.o zamnda ben kabul etmedim, bizim bölümde k.k de çalışan biri vardı( inannın şuan bile onu anarken tüyleirm diken diken oluyor) ona aşık olmuştum cahillik işte o yüzden yok falan deyip onla süregelen bir ilişki yaşadım falan neyse bu evliliğe kadar geldi 1 seneden fazla konuştuk daha çok küs barış gitti herşey en sonunda ne olduysa yakamı çektim ondan(allahıma şükürler olsun)
ondan sonra ordan çıktım falan ama oradan kimseyle görüşmedim artık inanır mısınız yeğenlerimşn birisi şuanda evli olduğu ve bizim alt katta oturduğu için onla görüşüyorum diğeri ile ise alakam yok yani bir sokak var aramızda ama asla gitmem yanına oda gelmez aynı şekilde!
hani derler ya bu hayatta babana bile güvenme diye bu gerçekten çok doğru bir laf onları kötülemek değil amacım ama onlar asla ne benim nede kardeşlerim annem babam olsun hiçbirşeyimiz iyi olmaısnı istemezler yani yengem neyse onlarda o misali!
okuldan çıkışım olsun herşeyim olsun en çok sevinenler onlar oldu annem bile şuanda o işyerine beni gönderdiği için çok pişman ama son pişmanlık ne yazık ki fayda etmiyor işte böyle!
şimdi tek amacım okulumu bitirip polis olmak başka hiçbişey değil yemin ederim!
eğer polis olursam bizim çevrede ilk polis ben olmuş olacağım hemde istemeyenlere yüzünüze karşı gülerek gideceğim hergün işime ..şuan bile boş boş hayal kurma derler bana yada yapmadığın bi bu kalmıştı derler! ama bilmiyorlar ki bu lafların bana üzüntüden daha çok azim verdiğini!!
allah herkese yarıdım etsin ne diyeyim