Mantığı Astım iki Kaşım Arasına
zamanın ilerleyen adımlarıyla
yarışıyor yorgun yürekler
anlar kanıyor ruhun çatlaklarından
ötelerdeki güzelliklerin
kandırmacasına ekiliyor umut fideleri
ve rüzgar nereden esiyorsa
o yöne eğiliyor pişmanlıklar
ahh
yıllar öncesinde bıraktım aşka inancımı
dostluklara da
kopan her bir parçamla birikti yanılgılarım
artık taşıyamayacağımı haykırıyordu
yazdığım tüm şiirler
oysa açılan yaralarım kadar
tazeydi henüz bedenim
gerek var mıydı merhamet dilenmeğe
yaşlanmış duygu yoksunluğundan
artık mantığı asıyorum iki kaşım arasına
çünkü aynaya her baktığımda
gerçekler haykırıyor
ve bundan böyle eğmeyeceğim başımı ki
düşmesin yere.
Figen yarar
