Kahraman TAZEOĞLU şiirleri...

[Ayşe qüL]

En fazla içimde ölürsün
Cesedini sürüklerim gittiğim her yere
Kızıl sonbaharım
Hangi aşk kendi fırtınasına dayanabildi

Ellerimde çoğul bir gölge kuşu
Adının arkasına basmadan yürüdüm
Alnımda birikti çizikler
Adımdan çıkardım aklımı
Aklımsız kaldım
Neylersin
İnsanız
Ne yapsak eksiğiz işte
Ölüme ayarlı saatiz

En fazla içimde ölürsün
Sorarım
Şiir papirüslerinin hangi köşesine karaladın beni?
Hangi hare'mden yakaladın da çiğnemeden yuttun gözlerimi?
Kekeme repliklerin ezber bozduran kuşu
Hangi rüzgârlara sattın da saçlarını
Devrik cümlelerimin öznesi oldun?

İçindeki kötü senaryoların kahramanı olmak istemezdim
Dağıldı bak derlenip toplanmış dağılmalarım

En fazla içimde ölürsün
Nasılsa yokluk rehin bırakılıyor kalana
Kalan gidene denk neyi varsa susuyor.
Ve susmak inceltiyor her yarayı
Ve susmak bakmak oluyor
Gitmediğin her yere

Kim tutuklanmış yalnızlıktan
Gizin içine gizlenen kim
Söyle beni nerene sakladın
Ki şimdi bu kadar sokaktayım

En fazla içimde ölürsün
Karla karışık yağarsın yara Bereme
Karma karışık kalırsın cinnet şeridinde
Kaldırımların kaldıramadığı her neyse işte
Bulamadığın her ne varsa büyük yıkımların izinde
Sana borcum olsun
Hiç yazılmayacak bir şiirin içinde

En fazla içimde ölürsün
Yanağında yanar avucum
Avucumda imlası bozuk bir şiir kalır
Gözlerinin namlusu döner, yakar kirpiklerimi
Kulağımda bir tepenin rüzgârı uğuldar
Gırtlağıma kadar aşka batarım
Yeteri yok. Eksiği fazla.

Neyin kaldı eksilenlerden arta
İçeri doğru kapanan bir kapıydın
Saçlarından geçtim önce
Ve kendimden öylece
Neyim yoksa var bildim
Eğildim
Eksildim
Eridim
Bir seni bitirmedim

Hangi rüzgarlara sattın da saçlarını
Uğultusuna tutunamadın

Ömürden nefes çalarak ne kadar yaşarsa insan
Öyle yaşadım gözlerini
Tenimde itiş kakış
Cebimde depremlerin
Esrarlı gece ayinleri
Volkanik şiirler
Usul usul giymedim mi sözlerini
Yalnızlığın tiradını kapamadım mı her sefer
Sensizlik seni anlattı en çok
Vazgeçmeler vazgeçmekten vazgeçti
Söyle saçlarında öldüğüm
Bir geri gidiş kaç günde gelirdi?

En fazla içimde ölürsün
Cesedini sürüklerim gittiğim her yere
Tenimin yırtıldığı yerden mi girdin içeri
Açar gibi yaparak açık bir kapıyı
Beni ikiye böldün
Hadi içimi kendine aldın da
Beni nerde bıraktın
Hangisini seçerdin benim için
Ve hangisinden vazgeçerdin kendin için

Ben yarama çoktan sen bastım
Yaşım kadar gencim
Adın çabuk diye geçti
Ardında aç köpekleri bırakarak
Ezberimden geçtim.
Hızla biten aşk şarkılarından geçtim
Senden bir şey eksiltmeden sana çok şey bırakmaktı aşk
Bildim

Biz dalkavuk bir aydınlığın yerine
Onurlu bir karanlığı seçtik
Ve bir öyküden ağlarcasına geçtik
Cesurduk çünkü
Kendimizi kendi düşlerimizden kovacak kadar

Ömrüne yüz çevirmiş iki masalcıyız
Gerisi hiçlik
Gerisi yokluk

Sensizliğin anlattığı ne vardı senden başka
Bir hayatın tüm yanılgılarını
Saçlarında çözdüm
Şimdi beni hangi yanımdan susacaksın
Sessizlikte bir dildir
Çoğul susulur
Pusulur
Şimdi beni hangi yanımdan kusacaksın

Yıkık şehrimin izbesi
En fazla içimde ölürsün
En çok
Gözlerime gömülürsün.
Gözlerimi kaparım
Vasiyetimi yazarım

[Ayşe qüL]

Hiç buluşmadığımız bir yerde hiç bilmediğim bir saatte seni bekliyorum.
Gelmen pekte bir anlam ifade etmiyor. Ben seni beklemeyi hala çok seviyorum.

[Ayşe qüL]

rüzgarlı bir tepenin yamacındayım şimdi
kent suskun
ve istasyonlar ayrılık için var bu şehirde
imlası buzuk, üşümüş ve kirli bir çocuk olurum seni düşünürken
ömrüme iliştirdiğim martı leşleri yamalı bir geçmişi oynar
imtihanlar ve intiharlar üzerine kurulu hayatlardan
gecenin en serseri yanını alırım günceme

durup durup şiirler yazmak yoluna
yeni bir yaşam biçimim oldu son günlerde
kendimi sende kalabalık buluşum belki de bundan
her gece yorganımın altında sakladığım
kırlangıç sürüleriyle geliyorum sana
sen uykudayken
babam her gece ölüyor şimdilerde
annem nihavent bir çığlık oluyor
bana en çok sensizlik koyuyor
sonra babilin asma bahçelerine asıyorum kendimi
uyanmak için

eski bir aşkını anlatıyorken bana
konuştuklarından yapılma bir sessizlik oluyor ağzım
kaç kez kanıyorum bir bilsen
(ya da hiç bilmesen)
sesinin ardında yüzün sessiz bir tabanca gibi duruyor
kendimi kötü kurulmuş bir cümle sanıyorum
gece yüklü bir kamyon uykularımı solluyor

yastığının altında yalnızlığın var biliyorum
oysa ben senden bir bardak su istedim
akdeniz değil
son yalnızı benimdir bu kentin
istanbul arkamdan gelir

[Ayşe qüL]

ey hüznü yüzünde gülücük diye taşıyan kız
hep kendine mi saklarsın çocukluğunu

ağzıma bir bulut bulaşsa da yokluğundan yapılmış
kayadan seken kurşun
en serseri yanımız olur kimi zaman
ve ben hep kendimi terk ederim senden
her katilin aşkı
her aşkın katili
bir öncekinin faili
hep ben olurum
hep ben ölürüm

içime uzanan koridorların ortasından
hep gülerdin beni görünce
bense sana hep geç kalırdım
sona kalırdım
sonra kanardım

yağmurlarla inseydin içime
içim senden yanaydı
yüzümdeki işgaller senden karaydı
seni sevmek en gizli ağlama biçimimdi
sana yazacaklarım sil sil bitmezdi
ve ben
sende hiçbir şeydim
sen bende her şeyken

canım yastığının altında biriktirdiğin yalnızlıklarım
kendine varlaşıp bana yoklaşan biri yapar seni
ve ne kadar kaçsan o kadar yakınsındır aslında kendine
geciken sevdalar yıkık kentlere benzer bilirsin
ve sevgisizlik alır bir gün seni benden
işte bu yüzden
sen hep sevil
hep sevil
sevil

[Ayşe qüL]

Sakın yanlış anlama, kendimi yitirmiş değilim, sadece sende kayboldum o kadar.

BAMBAŞKA

[Ayşe qüL]

bir çentik daha yazıyorum hayal kırıklıkları hanesine,
bir çizik daha atıyorum dost bildiklerimin bir tanesine,
kaldığım yerden devam ediyorum
bir gün herkes dürüstleşecekmişçesine...

“nasıl olabiliyor da bu kadar yakınmış gibi davranabiliyorlar,
gözleri bu kadar düşmanca bakarken?...”

en dostum, tek dostum aynadaki ben...

[Ayşe qüL]

Farketmez artık
Kalışlarında doyurmaz!
AŞKI ZORLA YAŞAYACAK KADAR DÜŞMEDİM BEN!!
GİTTİYSEN.. ADAM GİBİ..!
Şimdi benim için her kimsen?

Eyvallah
her şeye...

[Ayşe qüL]

Hastalandığımda, sen de kendini hasta edecek kadar severdin beni. Senden sonra, giderken bir hoşçakal bile demeyecek kadar ruhsuz insanlar sevdim ben. Öyle pişmanım ki sevgilim. Artık benden sonrası kim bilir kimlerin başlangıcı.

[Ayşe qüL]

Kolay değildi..
Yalnızca sevgilimi değil.. evladımı da kaybettim ben..
Kaç acı birden imtihan etti beni..
Bir tek gece vardır insanın hayatında..
Ömür boyu sürer nöbeti..
Bu da öyleydi..
İyi ol..
Sağ ol..
Uzak ol..
Ama bir daha görme beni..

[Ayşe qüL]

İçimde hiç düşmeyen bir kan ateşi.
Kalbimden çıkardım bütün terk edilmişlikleri.
Geriye kalabalık bir yalnızlık kaldı sanki.
Gözlerim kendi parıltısında unuttu ışığını.
Söyle sevgili;
Hiçbir şeyi olmayandan nasıl çaldın her şeyini?

YARIM SEVGİLİ

[Ayşe qüL]

İyi değilim aşkım..
Daha bencil oldu duygularım daha çok ben demeyi daha çok sabretmeyi öğrendim.sayısız yalanlarla ‘’çok özledim’’ seni demeyecek kadar.. Yokluğunla aramda inanılmaz bir dostluk başladı. Kimseyi almıyoruz aramıza..bak benden başka sen senden başkada düşüncem yok satırlarımda..
iyi değilim aşkım..
Hiç iyi değilim..
Bu saatten sonra sana ‘’dön’’ mü yoksa ‘’hoşça kal’’ mı demeliyim?

[Ayşe qüL]

Ne kadar çabuk geldi ayrılık...Oysa daha yeni başlamıştık birbirimize ayak uydurmaya,daha doğrusu ayak uyduramamaya..Nedensizliklerin iç çekişlerini dinlerken vedalar bozdu suskunluğumuzu..Bana mıydı kızgınlığın yoksa kendine mi anlamadım...Kaçar gibi veda ettin...
Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!


Öldürecektim seni..
incitecektim seni...
unutacaktım seni... ama lanet olsun!!! kı-ya-ma-dım.

[Ayşe qüL]

ACIM MI? GEÇMEDİ… ALIŞTIM SADECE
GEL “BİZ” OLALIM DEMEK KOLAY… BENİMLE “HİÇ” OLUR MUSUN?
SOLUMDASIN… VE SONUMDA
AYRILIĞIN YAR ETKİSİ
ATEŞİNİ VERİR MİSİN? KALBİMİ YAKACAĞIM
İRFAN AMCA
ONURUMLA YAŞAMA HAKKIMI KAYBETTİM
YARIM SEVGİLİ
BENDEN SONRASI KİM BİLİR KİMLERİN BAŞLANGICI
SAÇLARINI RÜZGARA SATAN KIZ
YAŞADIĞIMI, BENİ ÖLDÜRÜRKEN Mİ FARK ETTİN?
BROWNİ
KÜLÜN GENÇLİĞİ ATEŞTİR
KİTAP OKUDUKÇA VE SIRTIMDAKİ HAYATA ANLAMLAR YÜKLEDİKÇE KAMBURLAŞIP, ALTINDA EZİLİYORUM. ŞİMDİ SUÇ HAYATIN MI, BENİM Mİ, YOKSA KİTAPLARIN MI?
SOĞUK BİR AYRILIK İÇTİM, DÜŞLERİM KAMAŞIYOR.
ÖĞRENCİ EVİ
YALNIZLIĞINA AŞIK OLAN ADAM

[Ayşe qüL]

Kıyamette buluşalım demişti benden giderken..
Ben secdesindeyim Aşk’ın..
Hadi !
Sen de kıyam et de buluşalım sevgili !!

[Ayşe qüL]

Öyle ya... Şimdi hatırladım !
Sen sevmeye, ben kaybetmeye korkardım
Sen cesareti olmayan bir deli aşıktın
Korkak sevdaların aceleci tarafıydın
Kim bilir...
Belki iki günden sıkılır, gitmeye kalkardın
Bunun için sevmeleri sana bıraktım...
Gidişler bende kalsın .