Ve ben şu an bir çıkmazın içindeyim.. Ne yapacağımı bilmiyorum internette araştırırken bu siteye denk geldim belki bir yol gösteren olur diyerek yazıyorum.
Arkadaşlar ben Yabancı öğrenci sınavı(yös)'e hazırlanıyorum. Onun için Yös dersanesine gidiyorum haftasonları. Hafta içi de okul. Ama okula yaklaşık 1 aydır gitmiyorum. Devamsızlığım 12.5 gün oldu. Neden diye sorarsanız..
Sınıfta bir tek matematik dersi işleniyor. Bizim sınıfın neredeyse hepsi okulun yurdunda kalıyor. Bunlar matematik dersine girip ders bittikten sonra yurda dağılıyorlar ve ben tek başıma kalıyorum, zaten tanıdığım samimi olduğum kimse yok. Dışarı da çıkamıyorum eve de gidemiyorum. Yoklama da bazen alınıyor bazen alınmıyor. Ben de 1-2 ders için gitmek istemiyorum. Zaten dinlemiyorum, okula gidiyorum boş boş sabahtan akşama kadar zamanım ölüyor. Ha soru çöz ders çalış falan diyeceksiniz, doğru. Ama her gün kimseyi tanımadığım, kimseyle konuşmadığım okula gitmek hiç istemiyorum, okul bahçesine falan çıkmıyorum, tek başıma. Dediğim gibi herkes yurda dağılıyor kimse zaten beni takmıyor herkes kendi derdinde, gelip 2 çift laf eden yok. Senenin başında yeni geldiğimde hoşgeldin bile demediler erkekleri geçtim kızlar bile. Neyse artık.. Çok yalnız hissediyorum kimseye söyleyemiyorum ailem bu kadar devamsızlığım olduğunu bilmiyor ama yakında öğrenirler.. Açık öğretim lisesine geçmek istiyorum.. Senenin başında da düşünmüştüm ama bu kadar ciddiye almamıştım geçer biter son sene zaten boşver irem demiştim kendime ama olmuyor işte keşke senenin başında geçseydim. Şimdi tek çare olarak açık öğretimi görüyorum.. Evet son birkaç ay kaldı, ama ben kafayı yiyeceğim bu gidişle gerçekten psikolojimin bozulduğunu düşünüyorum, normal bir insan gibi davranmıyorum, aileme karşı vicdanım hiç rahat değil, evet ders çalışıyorum sınava hazırlanıyorum elimden geldiği kadar ama yalan söylüyorum, okulda ders yok yoklama alınmayacak falan diyorum
Şunu da yazayım içimde kalmasın çünkü kimseyle paylaşamıyorum arkadaşlar ben babannemle yaşıyorum, annemle babam ayrı annem benimle kardeşimi küçükken terkedip gitti ve babam-babanem büyüttüler bizi, babam evlendi daha sonradan ben de babanemin yanında yaşamak istedim. Kendi memleketimiz olan şehirden başka şehre taşındık dediğim gibi ve ben hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. Oradayken en azından derdimi paylaşabildiğim bir iki dostum vardı şimdi kimse yok,ever burada kuzenlerim, halalarım var, görünürde yanımda olan çok kimse var ama ben kimseyle konuşamıyorum, çünkü ben hep yanlış anlaşılıyorum ya da anlaşılmıyorum o yüzden artık susmayı tercih ediyorum.
Böyle arkadaşlar.. Yolumu bulamıyorum... Yüreğim daralıyor çaresiz ve yalnız hissediyorum. Ne olur bana bir yol gösterin. Üniversiteyi kazanmayı ve kendimi geliştirmeyi çok istiyorum, o konuda bir sıkıntım yok. Ama işte durumlar böyle.. Sizce geçeyim mi açık öğretime, ne yapayım, nasıl yapayım..? Bir de devamsızlığım 12.5 gün oldu demiştim. O nasıl olur? Açık öğretime geçince silinir mi? Ne yapmam gerekir?
Şimdiden teşekkür ederim arkadaşlar.. Birilerinin psikolojik desteğine çok ihtiyacım var. İyi günler...
şimdi bu hazırlık sınıfı mevzusunu bilmiyorum şimdi sen alo 147yi ara durumu anlat de ki ben kaç açık öğretime geçersem kaç kredim olur diye bir sor sonra yaz buraya konuşalım 
