ZAMANE ANNELERI

[simala]

ZAMANE ANNELERI
>
> “Sen de dedem gibi olecek misin, anneanne?"
> sozleri hasta odasinda yogun sessizlik yasanmasina
> neden olmustu. Gecirdigi ameliyatlardan sonra pek
> toparlayamamis yasli bayan hastamizi ilkokula yeni
> baslamis torunu ve kizi ziyarete gelmisti. Kucuk
> cocuklari hasta ziyaretine kabul etmememiz
> baslangicta sorun yaratmis, kisa sureli ziyaret icin
> izin koparmislardi. Hasta odasinda ana kiz konusup
> dertlesirken torun araya girip sormustu o can sIkici
> soruyu. Kafami egip elimdeki dosya ile
> ilgileniyormus gibi yaptim. Hastamiz torununu
> yatagin kenarina oturttu. Ellerini tutarak “Simdi
> degil, iyilesip eve donecegim, merak etme. Hemen
> olmeyecegim. Ama er veya gec hepimiz olecegiz" dedi.
>
> Torun yanittan pek tatmin olmus gibi degildi.
> - Ama bu haksizlik, anneanne. Olunce onlari bir daha
> goremiyoruz. Dedemi cok ozledim ben.
> - Merak etme, insanlar olunce gorunmez olular ama
> hepten yok olmazlar.
> Torun bir sure ananesinin boynundaki kolye ile
> oynayarak dusundu.
> Sonra
> "Peki insanlar ne oluyor, olunce" diye sordu.
> Anneanne once bana sonra kizina bakti. Torununun
> sacini oksayarak;
> - Bir sekilde aramizda oluyorlar, olenler. Kimi bir
> renk, kimi tat veya koku kimi de dokunus olup geri
> geliyorlar. Mesela rahmetli annemin yaptigi puf
> boregini hic unutmadim. Nerede o kokuyu veya tadi
> bulsam annemin orada yanimda oldugunu bilirim.
> Dedeni ise saclarimdaki dokunus ile hatirlarim.
> Nerede bir ruzgâr saclarimi oksasa dedenin yanimda
> oldugunu dusunur, sevinirim.
> - Peki, sen olunce ne olup geleceksin, anneanne?
> - Onu sen bileceksin. Beni nasil hatirlamak istersen
> o sekilde gelecegim yanina.
> Ziyaret kisa surmustu. Onlar odadan ciktiktan sonra
> hastamiz torununu cok ozlemis oldugunu belirterek
> ziyarete engel olmadigimiz icin tesekkur etti.
> - Bu kucuk torunumu buyugunden daha cok seviyorum,
> doktor bey.
> - Torunlariniz arasinda ayirim yapmamaniz gerekmez
> mi?
> - Haklisiniz ama boyle olmasinda biraz kizimin da
> kabahati var.
> Ilk cocugunu cabuk buyutmeye cabaladi. Kendince
> basardi da. Ama hepimizden uzak soguk, agir biri
> oldu cikti, buyuk torunum. Simdi hepimiz yakiniyoruz
> ama is isten gecti.
> - Neden boyle oldu?
> - Ne yazik ki, kizim da digerleri gibi zamane
> annelerinden oldu. Cocugunu en iyi sartlarda, en iyi
> okullarda en iyi egitim ile yetistirecegim diye
> tutturdu. Cocugun almadigi ders kalmadi neredeyse.
> Bale, piyano, tenis, yuzme dersleri yetmedi
> kolejlerde okuttu. Onunla birlikte ders calisip
> sinavlara birlikte girdi sanki. Simdi adi sani
> duyulmus kolejlerden birinde okuyor. Ama hepimizden
> uzaklasti. Derslerinden baska oyun bilmeyen soguk
> agir biri oldu.
> Bir sure sustu, soluklandi. Elimi tutup yataginda
> dogruldu.
> Yastiklarini duzelttim.
> - Zamane anneleri boyle oluyor, iste. Cocuk
> yetistirmeyi yemek yapmak saniyorlar. Parayi
> bastirip en donanimli mutfakta en iyi malzemeleri
> kullanirsa yemegin mukemmel olacagini hayal ediyor,
> ortaya cikan yemege bakip neden lezzetli olmadigini
> soruyor, kabahati mutfakta veya malzemede ariyorlar.
> Kendilerine hic kabahat bulmuyorlar.Hâlbuki elinin
> emegi, sabri, ozeni olmadikca lezzeti
> yakalayamazsin. Hele bir sarma sarsinlar da goreyim
> ben onlari. Bu kez de "o kadar emek verdim, kimseye
> yedirtmem" diye tutturur bunlar. Sanki analarindan
> boyle gorduler. Hayat kolaylasip hizlandikca her
> seyin ayni kolaylikla yapilacagini saniyor bu zamane
> anneleri. Cocuklarini da cabuk buyutmeye
> ugrasiyorlar. Onlari hizli yaslandirdiklarinin
> farkinda bile degiller..
> - Yani?
> - Cocuk bu, yetistigi ortamdaki insanlara anne
> babasina benzeyecek elbet.
> Cocuk onlara benzemeye basladikca anneler kendi
> begenmedigi yonlerini cocuklarinda gorup kiziyor,
> nerede hata yaptiklarini bulmaya cabaliyorlar.
> Ikinci cocukta ise o ilk heves kalmiyor da oyle
> kurtariyor onlar kendilerini. Bogazi kurumustu. Bir
> yudum su icip eskiden ailelerin ilk cocuklarinin
> agabey ve abla agirligi ile yetistirildigini ilk
> cocuklarin aileyi iyi yansitma gorevi oldugu icin
> daha degerli oldugunu ama artik devrin degistigini
> ailelerin kendilerini degil de hayallerini
> cocuklarina yukledigini ilk cocuktan sonra
> gelenlerin ise daha ozgur olgunlasip aileye daha cok
> benzedigini anlatti.
> Birkac gun sonra hastamizin basucunda suluboya bir
> resim vardi.Mavi gokyuzunde sapsari gunes ve bir de
> ucurtma ucuran kiz cocugu vardi, resimde.
> Hastamiz resim ile ilgilendigimi gorunce okumakta
> oldugu gazetesinden kafasini kaldirip;
> - Torunum benim icin yapmis bu resmi, doktor bey.
> Resimdeki kiz kendisiymis. Karar vermis, ben olunce
> resimdeki gokyuzunun mavisi olacakmisim, onun icin.
> Gokyuzune her baktiginda benim yaninda oldugumu
> bilecekmis, boylelikle. Bu simsicak gunes ise
> dedesiymis.Gozleri dolmustu. Birkac damla yas
> suzuldu gozlerinden.
> "Torunumun gozunde gokyuzunun mavisi olacakmisim,
> dedesi de hepimizi isitan gunes. Daha ne olsun?"
> dedi.
> Ogle arasinda bahceye ciktim. Yagan yagmurun
> ardindan masmavi gokyuzunde acan gunes, sicakligini
> iyice hissettiriyor, agaclar sonbahara
> hazirlaniyordu.
>
> Dr. Mehmet Uhri
> Istanbul -10.10.2006

[admin]

İnsanın içini ısıtan bu yazı için derinden bir teşekkür.....