Ne Aradigini Bilmek...

[simala]

Ne Aradigini Bilmek...

'Ne aradigini bilmek' , basit bir farkina varis sanilir, oysa hic de
böyle
degildir.
'Ne aradigini bilmek' , sanildigindan daha karmasik bir sürectir ve
cesitli
asamalardan gecer.

'Kendini tanimak' , bu asamalarin ilkidir ve en zorudur.
Kendi duygularini, düsüncelerini tanimak, hangi evrelerden gectigini
kavramak, yasamindaki destekleri ve köstekleri görebilmek,
özdegerlerini
olusturmak, güclü ve zayif yanlarini sinamis olmak, kendini tanimak'
icin
cok önemli isaret fenerleridir. Bütün bunlari göremeden ya da
görmezden
gelerek, kendisiyle yüzlesemeden 'kendini tanidigni sanmak' insanlarin
en
büyük yanilgisidir. Cogu insanin kendine aci veren seylerden kacarak,
sadece
haz alacagi seylerle bulusma istegi bu yanilginin en büyük nedenidir.

'Aradigini nerede bulacagini bilmek' , ikinci ve zor bir asamadir.
Insan genelde 'aradigina' degil de 'kolay bulacagi yerdeki seylere'
bakar.
Sonra da 'kolay yerde buldugunun' aradigi sey olduguna kendini
inandirmaya
calisir. Aslinda 'burada buldugunun' aradigi şey olmadigini icin icin
bildigi halde yeni deneyimleri göze alamaz, böylece de kendi 'doygun
mutlulugunu' kacirmis olur.

'Buldugunun degerini fark etmek' , ücüncü asamadir.
Pek cok insan 'buldugunun degerini fark etmek' olgusunu basaramadigi
icin
elindeki degeri görememektedir. Buna bir anlamda psikososyal körlük'
diyebiliriz. Bu durumdaki insan, 'zenginligin icindeki fakir'
yetersizligine
düsmektedir. Icine düstügü körlesme, onu bir yandan yetersizlige,
bir yandan
da doyumsuzluga sürüklemektedir. Neyi aradıgını bilmeden aramayı
sürdürmek,
cagimizin insaninin icine düstügü trajedidir.

'Buldugunu kendisiyle zenginlestirmek', dördüncü ve önemli
asamadir.
Arayip buldugunuz her neyse, onu kendinizle zenginlestirmek, yasama
sanatinin en büyük basarilarindan birisidir. O bir insansa, onu kendi
niteliklerinizle donatmak, onun nitelikleriyle de donanmak, zevkli bir
yasam
iliskisini sürdürmenin incelikli bir yoludur. Böyle yasama
sanatinin usta
yöntemleriyle örülmüs insan iliskisi, yasamin en büyük hazzini
verecektir.
Bunun yerine, insanlarin birbirini tüketmesi, birinin yasam enerjisini
tüketerek ötekisinin yasamaya calısmasi, insan sömürüsünün cok
az bilinen
ama cok yaygin bir bicimidir. Arayip buldugunuz bir meslek ise, o
meslegi
buldugunuz yerde daha öteye götürmek, o meslegin amaclarina uygun
yeni
yöntemler bulup denemek, ona yenilikler katmak, kendinizi
gelistirirken
mesleginize yeni degerler katmak, 'buldugunuzu kendinizle
zenginlestirme'
nin iyi örneklerinden birisidir. Eger o bir is ise, gene isinizi
buldugunuzun ötesine tasimak, onu kendinizle zenginlestirmek, sizi de,
isinizi de daha verimli, daha mutlu kilacaktir. 'Aradiginizi bulmak
icin
bedel ödemeyi göze almak' , cok önemli bir asamadir.

Bu besinci asamanin sürecin son ve en önemli asamasi oldugu
kanisindayim.
Hicbir sey, bedelini ödemeyi göze almadan elde edilemez.
Hic bedel ödemeden elde edildigi sanilan her sey icin farkina
varilmayan
öyle cok bedel ödenir ki....
Eger bu gercek bilinmis olsaydi, kimse bedelini ödemeden elde etmeye
kalkismazdi.
Hak edilmeden elde edilen para, insanin yasam degerlerinin yok olusuyla
ödenir.
Hak edilmeden elde edilen insan, nefret dolu bir yasamla ödenir.
Hak edilmeden elde edilen ünvan ya da mevki, asagilanma korkusuyla
ödenir.
Hak edilmeden elde edilen her basari, kaybetme korkusuyla ödenir.
'Ne aradığını bilmek' , cagimiz insaninin en büyük acmazlarindan
birisi.
Ne aradigini bilmedigi icin aci ceken, mutsuz olan, yillar boyunca ne
yapacagini bilmeden, ne yaptigini düsünmeden yasayan öyle cok insan
var
ki....
Cocuklar, ne aradigini biliyor. Cikolata, gezmek, oyuncak, acik
isteklerdir.

Gencler, ne aradigini bilmiyor. Oyle cok beklenti, öyle cok secenek,
ama o
denli sinirli olanaklar var ki.
Eriskinler, buldugunun aradigi şey olup olmadigini bilemiyor.
Yaslilar,
buldugunun aradigi sey olmadigini bilse de yapacak fazla şey
olmadigini
düsünüyor.
Sonuc nedir dersiniz? iyi mi, kötü mü?
Acaba her seyden önce 'ne aradigini bilmek' egitimini mi yapsak?...

Dr.ERDAL ATABEK