paylaşmak

[laden]

bugün 1 nisan.herkes bu günde birbirine saka yapar ve eglenir.fakat ben bu günden nefret ediyorum.nedeni ise 1994 ün güzel bir bahar günü 1 nisan sabahı hayatımın en kötü günü olmasındandır.acı insanın yüregine yerlestikten sonra zamanla iyilesir,zaman herseyin ilacı olur derler ama buna inanmıyorum.cünkü aradan gecen zaman içinde kalbimdeki o acı azalacagı yerde aksine hergecen yıl daha da büyüdü.babam daha 35 yasındaydı ve gecirdigi ücüncü kalp krizi sonrası maaleesef onu kaybettik.o zaman 7 yasındaydım ve ölüm oyun oynamak kadar sıradan ve sevimli zararsız gibi gelirdi.simdi 22 yasındayım ve hala anneme cesaret edip o günün olay ve ayrıntılarını soramıyorum.bunu yazıyorum cünkü bunları su zamana kadar en iyi arkadasımla bile paylasmadım ve suan icimden sadece yazmak paylasmak geldi.bugümn yine bir 1 nisan ve hatırlamak istemediklerim aklımda yine.her insan birgün ölecek evet ama bir de insanın genc yasta ölmesi hele hele ölen kişi babanız ya da cok yakın biriyse size işte insana tahammül edilemez bi sekilde zor gelir.

[bayan_esinti]

Biliyorum bizimki biraz geç olmuş olacak ama başınız saolsun böyle bi günde hele senin için böyle anlam taşıyan bi günde tabiki eğlenemezsin.ama insanız herşey insanlar için böyle şeyler malesef oluo işte.bak ismail güneş en basitinden bi örnek,oda sizin gibi ufacık çocuklarını bırakıp öldü ve ne tesadüftürki oda hemen hemen 1 nisana denk gelio.kim isterki böyle bi acıyı yaşamayı.allah herkese hayırlı ölümler nasip etsin ve ağır imtihanlarla imtihan etmesin hiçbirimizi.paylaşımın için teşekkürler arkadaşım...

[NewAqePrince]

Kabullenmesı çoğu zaman zor ama ölüm hayattaki en gerçek şey:S
Önemlı olan kaybettıklerımızı anılarıyla yaşatmak...
Biz sevdigimiz kimseyi kara toprağa gömmedik,kalbimize gömdük;)