paylaşmak
Gönderilme zamanı: 01 Nis 2009, 18:20
bugün 1 nisan.herkes bu günde birbirine saka yapar ve eglenir.fakat ben bu günden nefret ediyorum.nedeni ise 1994 ün güzel bir bahar günü 1 nisan sabahı hayatımın en kötü günü olmasındandır.acı insanın yüregine yerlestikten sonra zamanla iyilesir,zaman herseyin ilacı olur derler ama buna inanmıyorum.cünkü aradan gecen zaman içinde kalbimdeki o acı azalacagı yerde aksine hergecen yıl daha da büyüdü.babam daha 35 yasındaydı ve gecirdigi ücüncü kalp krizi sonrası maaleesef onu kaybettik.o zaman 7 yasındaydım ve ölüm oyun oynamak kadar sıradan ve sevimli zararsız gibi gelirdi.simdi 22 yasındayım ve hala anneme cesaret edip o günün olay ve ayrıntılarını soramıyorum.bunu yazıyorum cünkü bunları su zamana kadar en iyi arkadasımla bile paylasmadım ve suan icimden sadece yazmak paylasmak geldi.bugümn yine bir 1 nisan ve hatırlamak istemediklerim aklımda yine.her insan birgün ölecek evet ama bir de insanın genc yasta ölmesi hele hele ölen kişi babanız ya da cok yakın biriyse size işte insana tahammül edilemez bi sekilde zor gelir.
