Mesaj
gönderen Yağmur damlaları » 16 Şub 2012, 17:41
Düşündüm niyeydi bu tutkum...
Ya da neydi bunun adı...
Sordum kendime.
Biliyorum ki herşeyin cevabı bende.
Önce sordum ayaklarıma;
-Niye gidiyorsun ona ?
Cevap verdi: Gittiğim hiçbir zorlu yolun ardından böylesine sevineceğim,
yorgunluğumu bile hissetmeyeceğim tek insanın o olduğunu farkettim...
Sordum kulaklarıma;
-Niye onu dinliyorsun?
Cevap verdi: Onun sözlerinde anlam var , hakikat var...
Sordum ellerime;
-Ona dokunamasanda sıcaklığını hissettiten ne?
Cevap verdi: Onun tenine dokunmak değil, onu uzaktanda hissedebilmek ısıtıyor beni...
Ve sordum gmzlerime ;
-Onu görmek sana neyi ifade ediyor, niye onu görünce
biriktirdiğin yaşları zor tutuyorsun,
onu görmek için neden bu kadar çabalıyorsun?
Cevap verdi: Beni ona aşık eden gözlerinde buluyorum kendimi...
Onun bakışı rahatlatıyor, onun bakışı bana çok şey hatırlatıyor...
Onu gördüğüm zaman o kadar çok şükrediyorum ki gözlerimiz için Rabbime,
o kadar dua ediyorum ki . O'nun büyüklüğünü, üstünlüğünü ve gözlerimizi yaratma sebebini düşünüyorum. Sonrada yaşlar akmasın diye zor tutuyorum kendimi...
Sonra sordum yüreğime...;
-Sen neden onun adını duyunca telaşlanıyorsun,kim ki o senin için ?
Cevap verdi:O öyle biri ki, bana kainatı düşündüren biri.
Bana huzur veren kişi.
Adını duyunca telaşlanıyorum, çünkü öyle bir sevgi var ki benden ona
O sevginin büyüklüğü sığmıyor içimize...
Ve son olarak sordum aklıma...
-Bak yüreğim böyle söylüyor. Sen nedersin, akıllılık payı nedir ?
Aklımda cevap verdi: Yüreğin kararını vermiş. Ve akıllılık etmiş. O bilir senin için doğru olanı.
Bundan sonra sizin huzurunuz için destek olmak bize düşer..
Bunca söz üstüne seni dünya ahiret sevmekte bana düşer!
Unutma!Yalnız başına beni yıkabilen tek kişi sensin.
Anneliğin mukaddesliği gece yarısı uyandığı uykudadır.
Deliyi adam edemeyiz ama adamı deli ederiz!
Dost acı söyleyen değil,acıyı tatlı dille söyleyebilendir!
Ya insana gül ver yada gülüver.